Bij Differentia ontmoet ik regelmatig ouders en adolescenten die tijdelijk de connectie met elkaar lijken te zijn verloren. Net zoals enkele weken geleden toen ik de deur van mijn praktijk opende voor een koppel en hun tienerzoon. Het was duidelijk dat er spanningen waren maar wat nog duidelijker was is de liefde die ze voor elkaar hadden. Dit zorgde voor een mooie basis om het gesprek te starten.
Het eerste wat ik in zo’n geval probeer, is beide partijen geruststellen want deze fase is volkomen normaal. Jongeren zijn als ruwe diamanten die volop in ontwikkeling zijn en streven naar autonomie, terwijl ouders moeten wennen aan het idee van loslaten. De rol van ouders verandert aanzienlijk gedurende deze periode, terwijl het tienerbrein allerlei veranderingen doormaakt. Het is dus begrijpelijk dat dit soms tot spanningen en communicatieproblemen kan leiden.
Als coach en contextueel counselor ben ik er van overtuigd dat begrip voor elkaar en verbindend communiceren een cruciale rol spelen. Het zijn als het ware de ‘magische sleutels’ waarmee ouders de uitdagingen van de adolescentiefase kunnen overwinnen.
Voor het gezin dat een beetje onwennig voor mij zat was een eerste stap naar dit begrip, het erkennen van de veranderingen in het tienerbrein en de spanningsvelden in de adolescentie.
De tweede stap was het benoemen en erkennen van ieders behoeften. Zowel de papa als de mama als hun zoon spraken vanuit verschillende noden maar de manier waarop ze naar elkaar luisterden stelde mij gerust. Ruzies ontstaan vaak doordat ouders en adolescenten elkaars behoeften niet (h)erkennen. Hier was het gelukkig niet het geval. In tegendeel, ik voelde de verbinding terugkomen want het is net het openstaan voor elkaars perspectieven en luisteren met empathie dat verbondenheid creëert.
Empathisch luisteren gaat erom elkaar tijdens een gesprek goed te begrijpen.
De laatste stap voor deze sessie was gezet. Ik hoefde enkel nog verbindende vragen te stellen aan de ouders: ‘Wat zegt jullie zoon nu vooral?’ en ‘Hoe moet dat nu voor hem zijn?’.
En aan hun zoon: ‘Wat zeggen jouw ouders eigenlijk?’ en ‘Hoe beleven zij de situatie en waar hebben zij nood aan?’
Wat ik vooral onthoud uit de gesprekken met ouders en hun tieners is dat de adolescentiefase een uitdagende periode is voor zowel ouders als jongeren. Het begrijpen van elkaars behoeften, het erkennen van veranderingen in het tienerbrein en het oefenen van empathisch luisteren zijn essentiële stappen voor een sterke ouder-kindrelatie. Door met zichzelf en met elkaar in verbinding te gaan, kunnen ouders en adolescenten de ruwe diamant van deze fase samen vormgeven, waardoor een blijvende en positieve verbinding ontstaat.
Comments