Ik vind het altijd fijn als Sara langskomt voor een coachingsessie. We hebben toffe gesprekken die steeds iets opleveren, voor haar én voor mij. Ze is nog maar vijftien, maar ze weet wat ze wil en is recht voor de raap. Wat Sara dan precies wil? Dokter worden. Dat vertelde ze me al tijdens onze allereerste sessie. Sara weet heel goed dat ze genoeg wilskracht heeft om haar droom waar te maken en ook over de juiste intellectuele capaciteiten beschikt.
Maar … Sara vertelt niet over haar droom in haar vriendengroep. “Misschien vinden ze me dan wel een nerd,” zegt ze in vertrouwen tegen mij. “Of nog erger, een blokko.” Als ze zich minder slim en ambitieus voordoet, past ze beter in de groep.
Wanneer ze me dit vertelt, spring ik meteen recht en loop naar mijn stapeltje matten en mijn cijferketting. Tools die ik regelmatig in mijn sessies gebruik, steeds op een andere manier. Ik zeg tegen Sara: “Kies maar een matje uit dat jouw intellectuele capaciteiten voorstelt.” Ze kijkt mij met grote ogen aan en neemt dan het bruine matje uit de stapel. Ik vraag haar wat ze op dit moment het liefste met haar matje zou doen. Daar moet Sara niet lang over nadenken: ze stopt het snel weg onder de zetel.
Dan nemen we de cijferketting erbij. De lijn van nul tot tien stelt haar studententijd voor. De nul is nu - de tien is wanneer ze haar diploma als dokter op zak heeft. Sara wandelt de cijferlijn door en vertelt me, ietwat onzeker, welke stappen ze gaat ondernemen om tot haar doel te komen. Nadien vraag ik Sara om haar matje van onder het stof van de zetel te halen. Dit doet ze - met een glimlachje, want ze kent mij al een beetje. Ze weet dat ik haar iets duidelijk wil maken, maar dat ze het zelf moet ontdekken. Ik vertel haar: “Bewandel nu je tijdlijn eens opnieuw, maar met je matje onder de arm.” Ik laat haar doen.
Als ze bij het cijfer tien komt, draait Sara zich met een ruk om en kijkt me met een brede glimlach aan. Ze wéét nu dat ze haar intellectuele capaciteiten kan en mag gebruiken om haar droom waar te maken, omdat ze zo met veel meer zekerheid haar stappenplan zal doorlopen. “Catherine,” zegt ze, “mag ik dit matje meenemen naar huis? Ik wil het voor altijd bijhouden, zodat ik nooit vergeet dat ik niet beschaamd moet zijn voor wat ik kan! En dat het me zal helpen om mijn droom waar te maken.”
Ik kan het niet laten om een vreugdedansje te doen als Sara vertrokken is. Me happy!
Comments